waar zijn de vogels?

Gelukkig schreef ik op 30 juni dat ik bijna iets zou opeten als Fred uit Rotterdam het buurhuis niet zou kopen. Daarom hoef ik nu namelijk niets op te eten. Fred uit Rotterdam heeft contact gehad met de oudste zoon van buurvrouw Weiers en deelde hem mee dat ‘de buurman’ gezegd had dat de prijs nog wel iets gedrukt kon worden. Die buurman ben ik natuurlijk en nu gaat de koop niet door en is Willi best pissig op mij. Waarom zegt Fred uit Rotterdam nou zoiets? Wat een lummel.

De rust is weergekeerd in het stille Eifeldorp. Vriend Henk en hondje Bas zijn weer naar Amsterdam en ik ben achtergebleven. Gisteravond dronken buurman Klaus en buurvrouw Monika gin-tonics op het terras voor het keukenraam. Er vielen een paar dikke druppels en we gingen uit elkaar in de hoop dat het ’s nachts los zou barsten, maar dat is helaas niet gebeurd. Ik werd niet wakker van onweer maar van buikpijn en toen sloeg de schrik me flink om het hart, ik begon er zelfs van te zweten en zag al allerlei Bitburgse of Prümer ziekenhuistoestanden voor me. Ik at twee paracetamollen en sliep weer in. Vandaag is het oké. Misschien ben ik gisteren iets te druistig in de weer geweest in de tuin. Misschien had ik niet drie gin-tonics moeten drinken.

Het is hier kurkdroog. Er moet regen komen. Al vind ik het helemaal niet erg de boel te bewateren. Heerlijk is dat, om een uur of half negen in de avond sproeien: de wind is dan helemaal weggevallen, de zon is verdwenen achter het al eerder genoemde huis van buurvrouw Weiers en de vogels laten zich nauwelijks meer horen. Die laten zich sowieso deze tijd van het jaar nauwelijks horen en nooit heb ik begrepen waarom niet en waar ze zich dan ophouden. Doen ze een zomerslaapje? Hebben ze rust na al dat gefluit om een partner en eieren leggen en kleintjes grootbrengen? Wie het weet mag het zeggen.

Ik heb De moeder van Ikabod uit. Dat is jammer. Ik ben begonnen in A Moveable Feast van Hemmingway. Dat is niet jammer.