Het mysterie van de maagzuurremmers II

Ik fietste inderdaad gistermiddag naar de IJburglaan in Amsterdam. Nummer 727. Daar zit de BENU apotheek waar ik mijn recept zou hebben opgehaald. Het was er rustig, dat was goed. Ik vertelde wat er aan de hand was, liet de medewerkster de nota’s van Famed B.V. zien. Ook vertelde ik haar dat dit de eerste keer was dat ik in haar apotheek stond en dat ik door navraag wist dat mijn huisarts me niets had voorgeschreven op de 29e juni. Tot mijn stomme verbazing kreeg ze binnen de kortste keren op haar computerscherm een gedigitaliseerd recept. Op mijn naam, geboortedatum, adres en BSN-nummer incluis, met de naam van mijn nieuwe huisarts. De datum die erop stond was 29.6.2018. ‘Dat kan niet!’ zei ik. ‘En toch is hier een recept,’ zei ze. ‘Hoe kan dit?’ vroeg ik. Niemand wist hoe dat kon. ‘Het ziet er een beetje vreemd uit,’ zei ze, ‘er zijn stickers overheen geplakt.’ Ze maakte een schermafbeelding van het gedigitaliseerde recept voor me en printte die uit. Na nog wat heen en weer praten zei ze: ‘Maar dit recept is niet afgegeven, er staat geen handtekening op.’ Daar heb ik een steekje laten vallen, ik heb niet gevraagd – voor zover ze dat nog zou kunnen nagaan – hoe het recept bij de apotheek was terechtgekomen. Ik had kunnen vragen: met wie? Dan had zij gezegd, nou, met u, uw naam staat op dit recept. Omdat het recept niet was afgegeven, ik bedoel: omdat het geneesmiddel niet was meegenomen of afgehaald, bepaalde een andere medewerkster dat zij ervoor zou zorgen dat de nota van Famed B.V. zou worden ingetrokken. Ze hield de tweede nota, de zogenaamde ‘gehandhaafde nota’. Ik vroeg om een kopie. Die heb ik niet gekregen, maar dat is mijn eigen schuld, ik vroeg het maar één keer en ik wilde niet overkomen als een verwarde man.

Direct daarop fietste ik naar de praktijk van mijn nieuwe huisarts, die is daar vlakbij. Er zat een mij onbekende receptioniste, dat was niet raar, ik kwam er voor de tweede keer. Ik vertelde wat er aan de hand was en liet haar de kopie van het recept zien. Zij keek in haar computer, zei net als eerder toen ik opgebeld had dat de huisarts mij niets had voorgeschreven en las in het medisch dossier dat er tijdens ons gesprek niets over een maag of maagzuurremmers gezegd was. Daarna keek ze eens goed naar het recept. ‘Dit ziet er vreemd uit,’ zei ze. ‘Dit lijkt niet op een receptbriefje van dokter ***’. Ze zag ook de stickers die er op geplakt waren. Misschien wel óver iets heen, maar dat kun je aan een uitgeprinte schermafbeelding van een gedigitaliseerd receptbriefje niet zien. ‘Maar hoe kan dit dan?’ vroeg ik. ‘Er zal een fout gemaakt zijn bij de apotheek,’ zei ze. ‘Vervelend.’ Daar heb ik weer een steekje laten vallen. Ik had haar moeten vragen hoe het mogelijk is dat een recept met mijn naam en gegevens erop vanuit hun praktijk bij de apotheek terechtgekomen kan zijn. Ik had moeten aanhouden. ‘Heel vervelend,’ zei ze nog eens, ‘van die dingen met je naam erop terwijl je van niets weet.’

De apotheek verwees naar de huisarts, de huisarts verwees naar de apotheek. De fout lag, vonden ze allebei, bij de ander. Nu ik nog eens goed naar het recept kijk, zie ik dat er bij de datum ook een tijd staat: 13:51. Mijn afspraak die ochtend was om 08:10 uur. Nog een aanwijzing dat ik er niks mee te maken had, want anders zou ik voor negenen dat recept al hebben opgehaald. Die tijd, daar zou nog iets mee kunnen: wie vertrok er rond enen, iets later misschien, bij dokter *** met een recept voor Omeprazol in zijn of haar hand richting BENU apotheek aan de IJburglaan 727? Iemand, ergens – mogelijk in de huisartspraktijk of in de apotheek – heeft een recept vervalst. Waarom in godsnaam? Wie wint daar iets bij? Het gaat niet om goudstaven of diamanten, het gaat om een onschuldige maagzuurremmer die 16,10 euro kost.

Op het recept staat ook: Eerste uitgifte. Geef duidelijk uitleg en zonodig instructies. Wat is dat eigenlijk voor een middel? Is het iets waarvoor je een receptenbriefje zou vervalsen om het te bemachtigen? Is het wel onschuldig? Had iemand heel nodig Omeprazol nodig? Opvallend is dat er geen fabrikantnaam bij staat. Niet Sandoz of Actavis of welke fabrikant dan ook. Ik kan op internet niks vreemds vinden over het middel. Ja, mensen die klagen over vreselijke bijwerkingen, maar ook mensen die er tevreden mee zijn. Niets dat wijst op een speciale werking of eigenschap van het geneesmiddel. Niets wat erop wijst dat iemand een reden zou hebben een recept te vervalsen.

Dat ik die nota niet hoef te betalen, dat kan me niks schelen en bovendien moet ik dat eerst nog maar eens afwachten: wat gaat Famed B.V. doen? Maar een heel goeie Sherlock Holmes ben ik niet; ik vroeg niet genoeg door, zit nu nog met vragen (vooral die ene: hoe het recept bij de apotheek terechtgekomen is, al dan niet vanuit de huisartsenpraktijk) en een theorie heb ik ook niet. Ik kan niet verklaren waarom dit gebeurd is. Ik ben geen complotdenker, het idee dat dit misschien wel schering en inslag is binnen de kring van huisartsen, apothekers en Famed B.V. om op een slinkse manier extra geld te verdienen vind ik lachwekkend. Maar wie weet hoeveel onterechte nota’s er elke dag op de mat van Nederlanders vallen? En hoeveel mensen zonder nadenken – we gaan allemaal weleens naar de dokter en vervolgens naar de apotheek – die nota’s betalen? Nota’s voor geneesmiddelen waarvan op alle receptenbriefjes mogelijk een handtekening of paraaf ontbreekt. Niet afgegeven, wel geïncasseerd. Ik kan het me niet voorstellen, je kijkt toch altijd – en zo begon het balletje bij mij te rollen – wáár je voor betaalt en ik herkende dat middel niet.

Van Stichting De Sportwereld nog geen nieuws. Maar ik heb hoe dan ook keihard bewijs dat ik de contributie meer dan twee maanden geleden al betaald heb. Dat is fijn. Duidelijkheid.