We zaten op het terras van de La Place Roevenpeel, dat is in de buurt van Nederweert. Langs de A2. De La Place aan de overkant, Meiberg, is al maanden dicht en gaat nooit meer open. Dat is best apart, als je ziet hoe bedrijvig het is bij Roevenpeel. Op weg naar de Eifel stoppen we meestal bij tankstation Vossendal, dan is Maastricht heel dichtbij, en België ook. Soms, meestal door mijn schuld, is het Roevenpeel, en dan is Maastricht nog zestig kilometer en zijn we net niet op de helft. Op de weg terug stoppen we tóch bij Meiberg, omdat wat er te krijgen is in het tankstation daar best te doen is en er werken erg grappige mensen. Van die mensen, al wat ouder, die het werken op zo’n drukke plek eigenlijk niet aan kunnen. Dit is een heel lange inleiding op wat ik eigenlijk wil schrijven.
Op het terras – het was prachtig weer, een bijna lauw briesje en zon – zat ook een Engels echtpaar met twee ruwharige teckels. Die waren nogal tekeer gegaan toen M en Floris het terras op gingen. Dat had ik gemist, want ik was de etensophaler van dienst. Nou goed, je zit daar wat, je eet en drinkt en rookt en op een bepaald moment vertrokken de Engelsen. De vrouw kwam met haar ruwharige teckel op ons af. Ze wilde dat Skipper even bij Floris ging kijken. Beide honden waren totaal niet in elkaar geïnteresseerd. ‘What a beautiful dog,’ zei de vrouw. ‘Usually you don’t see fox-terriërs like this.’ Dat klopt, iets vaker zie je de ruwharige foxen, bij wie dan de spitse snuit door hun baardje en snorretje niet opvalt. Ze vertrokken. ‘Hoor je dat, Floris?’ fleemde ik, tamelijk luid. ‘You are beautiful!’ Ondertussen was er een medewerker van La Place, een jongen van zo te zien oorspronkelijk Marokkaanse afkomst, hun tafeltje aan het opruimen. ‘Dank je,’ zei hij en verliet het terras met een vol dienblad. Dat vond ik nou zo ontroerend. En daarom heb ik opgeschreven dat hij zo te zien oorspronkelijk van Marokkaanse oorsprong was, wat er anders niets of niet veel toe doet. Of mag ik dit eigenlijk niet opschrijven? Ik weet dat tegenwoordig niet zo goed meer. Kan me niks schelen. Ik vond het ontroerend en leuk.
Wel jammer van Roevenpeel is dat er juist aan die kant van de A2 geen tankstation is en als er geen tankstation is, zijn er ook geen schappen met winegums. Vervolgens reden we dus winegumloos verder naar Schwarzbach. Ergens best goed. Al dat gevreet op niks af, daar word je alleen maar dik van. Op de afbeelding twee fox-terriërs, een gladharige en een ruwharige.