Klassieker

Zondag. Regen. Grijs. Vanmiddag Gent – Wevelgem. Nu nog niet. M. was naar achteren, het heuvelbosje in. Floris ook. Met de groene bal die lijkt op het Covidvirus en die ze nu eens wel en dan weer niet af wil geven. Nu zijn ze terug, Floris knauwt een hondenkoekje weg op haar kussentje voor de houtkachel, M. pakt zijn boek op. Jane Gardham. Het enige boek van haar waar ik niet doorheen kwam. Ver van Verona. Alle potten met planten die ik al uit de Hauswirtschaftsraum had gehaald, zullen vanmiddag weer terug moeten: het gaat gewoon weer vriezen. Bij het druipende vogelvoederstation is het erg druk, zelfs de goudvink en de grote bonte specht zijn er vandaag. De kachelt knapt. Pal voor het keukenraam staan twee kievitsbloemen in een pot. Al jaren probeer ik die in de tuin, in de volle grond, te hebben, maar dat wil niet erg lukken. Als deze, bij de REWE gekochte, uitgebloeid zijn, zal ik ze in de grond stoppen. Geelgorzen en matkopjes scharrelen op de natte stenen. Nog steeds bloeien niet alle narcissen. Het is druk op de weg, vanwege weer eens een afsluiting bij Bitburg. Vrachtwagens nemen nu hier de toerit naar de A60. Maar omdat het vandaag zondag is, is het veel minder druk dan doordeweeks. Heel onkarakteristiek pikt een roodborstje aan de mezenbollen. De winterkoninkjes wonen aan de achterkant van het huis, die zien we hier niet. Gisteren vernieuwde ik het minihekje rondom de Sedum ‘Herbstfreude’, zodat die over een paar maanden rechtop blijven staan. Ik doe dat met hazelaartakken, die zijn mooi recht en stevig. Ik snoei ze uit het bosje aan de overkant van de weg, goed in zicht van buurman Klaus, die kan dan uit huis komen en roepen ‘Bist du wieder ans klauen?!’ We voeren hier best vaak toneelstukjes op.

Dat bosje, plus de steile weide, zijn van mensen die we niet kennen en die hier nooit zijn. Het is zelfs de vraag of die mensen, of de nakomelingen ervan, wel weten dat ze hier nog een stuk grond hebben. Met beuken die, gezien het huis van Klaus en ons huis, eigenlijk veel te massief uitgegroeid zijn en die zeker in de winter de zon lang uit onze tuinen houden. Ik zie in mijn verbeelding weleens ezeltjes of een paar schaapjes of geiten op die weide lopen. We kunnen die wei zien omdat ik er, jaren geleden al, illegaal een enorme bres in de windsingel gesnoeid heb. Maar wat is illegaal als niemand weet van wie dat stuk grond is? Het zal tijdens Gent – Wevelgem ook wel regenen. Dat is erg jammer want het is altijd het mooist als een fel maartzonnetje de Vlaamse velden en de witbloeiende sleedoorns en kroosjespruimen beschijnt. Hemelsbreed is het maar zo’n 50 kilometer, maar die wielrenners moeten 260 kilometer fietsen en het begint helemaal niet in Gent maar in Ieper. Erg verwarrend allemaal.