Ik ging zojuist een potje zwarte bessenjam kopen bij de biologische winkel en omdat ik er toch was, ook een brood. Maar ik wilde niet zo’n baksteenbrood. Dan moest ik de Spaanse bol nemen, zei het meisje achter de toonbank. Goed, zei ik. Een halve graag. ‘Gesneden of ongesneden?’ vroeg ze. ‘Ongesneden,’ zei ik. ‘Papier of plastic?’ vroeg ze. ‘Papier,’ zei ik. Ze pakte een Spaanse bol en legde die op het snijapparaat en toen het brood in stukken gesneden was, stopte ze een halfje in een plastic zak. Ik keek ernaar maar zei pas iets toen ze het voor me neerlegde. ‘Je hebt alles precies fout gedaan,’ zei ik. Er was verder niemand, er stond geen rij, het was er uitgestorven. Eigenlijk had ik haar wel willen vragen wat er in haar hoofd omgegaan was, maar dat deed ik niet. Ik liet het zo, en nam een half gesneden Spaanse bol in een plastic zak mee naar huis.
Verder regelde ik een nieuwe huisarts. Doen jullie dat ook weleens? Dat je zin hebt in een frisse start voor wat betreft mensen die zorg verlenen? Zo her en der zijn dingen niet helemaal goed gegaan met mijn twee vrouwelijke huisartsen (en de laatste tijd een vrouwelijke huisarts in opleiding), ‘dingetjes’ die als je ze bij elkaar optelt samen niet goed zijn gaan betekenen. Dat je er geen vertrouwen meer in hebt. Zelfs zo dat ik er domweg niet meer heen ging omdat ik mezelf een aansteller was gaan voelen. En ik wilde nu eindelijk weleens een man als huisarts. Eigenlijk heb ik sinds ik vertrok bij dokter Griep in Barsingerhorn (geen grap, die man heette echt zo) alleen maar vrouwen gehad als huisarts. Ik wil een man, en die heb ik – met enige moeite – gevonden. Ik moet alleen straks nog even een invulformulier langsbrengen. En o ja, ik moet mezelf nog afmelden bij de oude huisartsenpraktijk. Dat laatste is natuurlijk even iets om doorheen te bijten omdat ik een vraag verwacht. Waarom? Ik kan niet zeggen dat ik een huisarts dichter bij huis wilde, want ze zijn even ver bij mij vandaan, en dat heeft weer te maken met het feit dat in mijn onmiddellijke omgeving vrijwel alle huisartsen vrouwelijk zijn. Ik ga denk ik iets zeggen als ‘verandering van spijs doet eten’, maar dan anders, want het is niet de bedoeling dat ik bij die nieuwe de deur ga platlopen.
Gerbrand Bakker 
Je boft dat het zo gemakkelijk gaat. In Spijkenisse destijds had ik heel wat uit te leggen voor verandering toegestaan werd. Jij kunt volstaan met tegen de assistente zeggen aan wie ze je dossier moet op sturen en als ze naar het waarom vraagt, lijkt me dat duidelijk: Het vertrouwen is weg. Meer hoeft niet. Je hebt helemaal gelijk: je moet je op je gemak voelen, juist bij een huisarts. Succes!
LikeLike
Hier in Belgie kan je zeer gemakkelijk van huisarts veranderen. Na het overlijden van mijn vader die dezelfde huisarts als mezelf had, ben ik terug gegaan naar de huisarts waar ik vroeger bij ging. Omdat ik vond dat hij de problemen met mijn vader anders/beter had kunnen aanpakken en me zeker duidelijker had moeten inlichten wat er aan de hand was. Toen ik de eerste keer terug bij mijn vroegere arts langs ging, heb ik hem wel een verklaring gegeven (niet wettelijk verplicht) waarom ik terug was. Tegen dat gesprek zag ik wel wat op maar nu ben ik tevreden dat ik de stap gezet heb. En ja, nu moet ik terug 5 km met de auto terwijl ik vroeger 300 meter kon wandelen naar mijn huisarts maar dat zie ik niet als een probleem.
LikeLike
Zoals ik heb begrepen, gaat het om een nieuwe huisarts in de Eifel, toch? Als dat het geval is, vraag ik me af waarom je je bij de anderen twee zou moeten afmelden. Het is natuurlijk wel een vraag van beleefdheid maar noodzaakelijk is het niet. Een jaar geleden is mijn oude huidarts helaas overleden en wij zijn van Bornheim naar Keulen verhuisd. Dus moest ik ook een nieuwe zoeken. Ik vondt iemand direkt om de hoek van onze huis een ben er twee keer geweest: De eerste keer viel al een beetje tegen. Ik vondt de arts niet echt sympathiek onder ander omdat hij tijdens ons gesprek konstant op zijn oorloge zat te kijken. Vervolgens heb ik me ook een beetje een aansteller gevoeld en ben er nog een tweede keer langs geweest. Maar ik vondt hem nog steeds tegenvallen. Dus ben ik op zoek naar iemand anders gegaan en heb gelukkig een heel aardige arts gevonden. Maar afgemeld heb ik me niet bij de andere huisartsenpraktijk. Jaren geleden heb ik dat ook al een keer niet gedaan. Misschien toch een beetje onbeleeft? In de Eifel is het misschien een beetje anders als in een grotere stad omdat je nooit weet of je elkaar op de een of ander manier niet toch ergens tegen zou komen. Misschien zou het ook een goede idee zijn aan de voormalige arts te vertellen, waarom je niet meer komt. Als je je niet bij iemand op je gemak voelt en de voorkeur aan en mannelijke arts geeft, zijn dat heel goede redenen. Een daar zou je voormalige huisarts zeker begrip voor hebben.
LikeLike