Floris, Boomer, Anka en Happy

Floris scharrelt wat heen en weer tussen de schrijfkamer en de Hauswirtschaftsraum. Hier boven is het warm, beneden zitten mogelijk muizen. De laatste muis was in de pedaalemmer zonder deksel met de Gelbe Sack gekropen en kon er niet meer uit. Ik hoorde hem. Voorzichtig tilde ik de kapot gevreten zak op en liep naar achteren, naar de bostuin. Daar schudde ik hem eruit. Het was een heel grote, dikke, met bolle kraalogen. Daarmee keek hij me aan, alsof ik moest zeggen wat hij nu moest doen. ‘Wegwezen,’ zei ik. ‘En wegblijven!’ Langs de jonge meidoorn en de in vorm gesnoeide es schuifelde hij traag weg.

Regen. Iets dikker dan motregen. Warm. Dit is tot nu toe de warmste winter die ik hier in de Eifel meemaakte. Het heeft misschien vier nachten gevroren, vooruit: vijf, en de temperatuur is niet verder gedaald dan min vijf. Vroeger lag hier soms tot in april sneeuw en het kwam voor dat het twintig graden vroor. Vroeger was het hier vrijwel altijd windstil, tegenwoordig krijgen we zelfs stormen als Ciara en Dennis mee, waardoor heel veel sparren omwaaien. Eerder dacht ik dat er een spar of zes omgewaaid waren, na inspectie ontdekte ik dat het er vijftien waren. Inmiddels zijn die allemaal weg. Niet één lag plat, ze hingen allemaal in de beuken. Dat maakt zagen heel lastig omdat er druk op staat. De dikste, met een diameter van een centimeter of veertig, bewaarde ik voor het laatst. Die hing het gevaarlijkst. Uiteindelijk zaagde ik er drie brokken uit en toen stond het kreng bijna rechtop tegen de beuk waartegen hij leunde, de onderkant muurvast in de bosgrond. Ik had geen zin hem met veel pijn en moeite steeds korter te zagen, dus die blijft daar staan, tot hij uit zichzelf wegrot. Dat zal nog wel even duren. Alle andere sparren liggen in keurige stukken gezaagd op elkaar gestapeld. Volgende zomer kan ik ze opstoken. Het is zeker een kuub of vier. Maar eerst nog tegen deeltijdbuurvrouw Ina zeggen dat ik haar omgewaaide bomen weggeruimd heb, en toestemming vragen om ze op te stoken. Buurman Rinus kwam kijken, samen met herder Anka en Rottweiler Boomer. Hij gaf handige tips en hij zei dat hij mijn Husqvarna 353 met één hand kon bedienen. Anka en Boomer struinden de grond af en gingen een potje vechten. Op het weiland kwam buurman Werner langs met zijn moordlustige hond Happy. Hij treuzelde wat, ik weet niet wat hij van plan was. Gelukkig liep hij na zijn hand opgestoken te hebben verder. Toen ik klaar was, zweette ik als een otter.